Małopolska Pamięta

MaÅ‚opolska PamiÄ™ta (I LO w Suchej Beskidzkiej) 

Uczniowie z Suchej Beskidzkiej przyjechali pod opieką Anny Szczerby i Małgorzaty Skawińskiej.

Co zapamiętam z wizyty w Auschwitz i Oświęcimiu?

Julia (17 lat): Pobyt tutaj pomógł mi docenić w jakich czasach żyję. Jestem szczęśliwa, że w Polsce, mojej ojczyźnie, nie ma wojny.

Aleksander (17 lat): Przed przyjazdem tu nie wiedziałem, co to jest propaganda i że jest ona obecna cały czas w naszym życiu.

Nikoleta (17 lat): Będąc w Muzeum byłam ubrana w grubą puchową kurtkę i było mi bardzo zimno. Wtedy dotarło do mnie, że więźniowie mieli na sobie zaledwie pasiaki. To było dla mnie ciężkie doświadczenie, dające dużo do myślenia.

Ania (17 lat): Obcięte włosy, ubrania, grzebienie…. był to straszny widok. To zostanie we mnie na całe życie. Nie sądziłam, że coś tak strasznego mogło się dziać w rzeczywistości.

Julia (16 lat): Najbardziej zapamiętam emocje, które wstrząsnęły mną podczas oglądania warunków w jakich żyli więźniowie. Przed przyjazdem tutaj nie wiedziałam jak propaganda może zmienić nasze myślenie, jak można za jej pomocą manipulować ludźmi. Każdy powinien też przejść przez takie warsztaty jak my.

Joanna (17 lat): Najmocniej zapamiętam obóz. Przyjeżdżając tu wiedziałam, że będą mi towarzyszyły trudne do zrozumienia emocje, ale nie wiedziałam, że będzie aż tak ciężko. (…) Idąc po korytarzu widziałam buty i włosy więźniów, nie mogłam pojąć tego, jak można było być tak okrutnym.

Sławek (17 lat): Dla mnie ważne było poznanie losów ludzi, którzy przeszli przez to piekło na ziemi. W sercu zostanie mi hart ducha Polaków.

Sebastian (17 lat): Najbardziej w pamięć zapadła mi brawurowa ucieczka Kazimierza Piechowskiego z trójką innych więźniów oraz nieludzkie warunki życia, w których musieli egzystować więźniowie obozu.

Karolina (18 lat): Zapamiętam wizytę w Auschwitz i wszystkie warsztaty dotyczące propagandy, Holokaustu i ludobójstwa, ponieważ były to wstrząsające wydarzenia w dziejach ludzkości, o których warto rozmawiać.

Mateusz (17 lat), ważna była dla mnie historia Żydów, gdyż naprawdę się nacierpieli. Zostanie w moim sercu na pewno to, jak wiele osób zginęło w obozie, a zwłaszcza biedne dzieci. Nie wiedziałem, że kobietom obcinali włosy, tylko po to, żeby je później sprzedać.

Katarzyna (17 lat): Z Auschwitz zapamiętam opowieść przewodnika o ucieczce jednego z więźniów, który porzucił samochód 10 km od naszej szkoły

Klara (16 lat): W sercu pozostaną mi najbardziej przemyślenia po warsztatach. Wcześniej nic nie wiedziałam wcześniej o Rwandzie, Marcu ‘68 czy sytuacji Polaków jako uchodźców.

Petunia (17 lat): Ważne dla mnie jest, aby to wszystko nigdy się nie powtórzyło. Abyśmy nie dali sobą manipulować.

Weronika (17 lat): Zaskakujące dla mnie było, że to, co opowiadał przewodnik wydarzyło się naprawdę. Ważne było zastanowienie się na tym, dlaczego Niemcy tak bardzo nienawidzili Żydów. Pozostanie w moim sercu pamięć o tych młodych osobach, które zostały zamordowane w obozie.

Gabriela (17 lat): Zapamiętam komory gazowe oraz baraki, gdzie byli przetrzymywani ludzie. W sercu pozostanie mi widok rzeczy ofiar: buty, okulary. Przed przyjazdem nie wiedziałam, że tak dużo ludzi zginęło od razu po przyjeździe do obozu.

Agnieszka (16 lat): Zapamiętam jak traktowani byli więźniowie.

Radek (17 lat): Dobrze mieć świadomość, co działo się w Auschwitz. Utkwiło mi też pojęcie propagandy, jak ona może zmienić nasze zachowanie i doprowadzić do starszych skutków.

Justyna (16 lat): Przyjeżdżając tutaj nie zdawałam sobie sprawy z wydarzeń w Auschwitz. Po raz pierwszy też usłyszałam o Rwandzie i mocno to zostanie w mojej pamięci. Ważne jest, aby pogłębić naszą wiedzę. W głowie zostanie mi też rola propagandy w naszym współczesnym świecie pełnym fake newsów. Dobrze jest umieć rozróżniać informacje prawdziwe od fałszywych.

Awangarda (17 lat): Dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy o więźniach w obozie Auschwitz. Wrażenie zrobiły ma mnie zwłaszcza zdjęcia więźniów. Dzięki nim zobaczyłam, jak bardzo źle byli oni traktowani.

Bartłomiej (17 lat): Najbardziej zapamiętam moment, kiedy zobaczyłem te wszystkie przedmioty pozostawione przez więźniach. Wiedziałem, że liczba ofiar była ogromna, ale nie myślałem, że aż taka. W sercu pozostanie mi smutek po tych wszystkich ofiarach tego strasznego terroru.

Damian (17 lat): Najbardziej uderzające były te sale pełne różnych rzeczy: butów, garnków, włosów. Pokazuje to ogrom tego przedsięwzięcia jakim był obóz zagłady. Zapamiętam też historię księdza, który oddał własne życie za drugiego człowieka.

Laura (16 lat): Zapamiętam zwiedzanie Birkenau. Próbowałam sobie wyobrazić jak to było, kiedy znajdowali się tam więźniowie. Miałam dużo przemyśleń. W sercu pozostaną mi szczególnie historie tych dzieci w obozie i ich cierpienia.

Anna (16 lat): Zszokowały mnie niektóre fakty np. że prochy spalonych ludzi w krematoriach były wykorzystywane jako nawóz. Głęboko współczuje ludziom, którzy ponieśli śmierć w obozie.

Dawid (19 lat): Kiedy zwiedzaliśmy obóz bardzo wiało i było zimno – dzięki temu mogłem sobie lepiej wyobrazić jakie było tam życie więźniów. (…) Nie możemy pozwolić, aby to się powtórzyło. Zapamiętam również, jak zwykłe słowa doprowadzają do ludobójstwa.